Co może, a co musi chory pracownik

Chory pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy, za które powinien otrzymać wynagrodzenie. Musi jednak pilnować terminu, w jakim powinien powiadomić pracodawcę o swojej nieobecności.

Za czas choroby pracownikowi przysługuje wynagrodzenie. W przypadku osób, które nie ukończyły 50. lat przez pierwsze 33 dni choroby w danym roku kalendarzowym wypłaca je pracodawca. W przypadku starszych pracowników okres ten wynosi 14 dni. Jeżeli łącznie liczba dni wszystkich zwolnień przekracza jednak te 33 lub 14 dni, wówczas kolejno od 34. lub 15. dnia począwszy, wypłacany jest zasiłek chorobowy finansowany przez ZUS.

Wynagrodzenie chorobowe jest prawem pracownika, które nabywa on po upływie 30 dni nieprzerwanego okresu zatrudnienia, do którego wlicza się też poprzednie okresy zatrudnienia, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni.

Wyjątek stanowią m.in. :

absolwenci szkół i szkół wyższych zatrudnieni w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

osoby, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,

osoby posiadające już co najmniej 10-letni okres zatrudnienia (obowiązkowego ubezpieczenia),

posłowie i senatorowie, którzy podjęli zatrudnienie w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji

Za czas choroby pracownik otrzyma:

80% podstawy wymiaru zasiłku.

100 % podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy wynika z: wypadku w drodze do pracy lub z pracy, choroby przypadającej w czasie ciąży, poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów

Choroba pracownika -  obowiązki

Lekarz wystawia zwolnienie lekarskie w formie elektronicznej (e-ZLA). W chwili wystawienia, jest ono wysyłane do ZUS, a Zakład udostępnia je pracodawcy chorego pracownika nie później niż w dniu następującym po dniu otrzymania e-ZLA. Pracownik ma obowiązek powiadomić pracodawcę o swojej chorobie.  Powinno to nastąpić nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Niedotrzymanie tego terminu może być usprawiedliwione obłożną chorobą połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym.

Pracodawca może samodzielnie określić sposób informowania o chorobie przez pracownika. Jeśli tego nie zrobił, pracownik dokonuje zawiadomienia osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

‍